Geçip Gitmek
Annem gökyüzünde göçmen kuşları gördüğünde, bir meyveyi mevsiminde ilk kez tatmış gibi, çok sevinirdi. Öylece izlerdi onları, gözden kaybolana kadar. Arkalarından bakardı da, “yine gelin, yine geçin” derdi. Ben, annemin bu kuşların gelmelerini istemesini anlardım da, geçmelerini istemesini anlayamazdım, sormazdım da. Belki küçükken, gelenlerin kalmasını isterdim, ondan. Anneme soracak olsanız, “geçip gitmeleri de güzel” derdi. Bugün sabah yürüyüşünde, annemin de uzaktan görebileceği göçmen kuşları gördüm. Öğleden sonra telefon ettim anneme, azıcık konuştuk, sabah gördüklerimi anlattım, böyle böyle dedim. Sordum ona bu sefer, neden? “Kanadı mı kırılsın e oğlum, geçip gitmeyince. Tek sağ olsun da, geçip gitsin, iyi olsun.”